Al een tijdje is er en nieuw soort oplaadbare batterij op de markt, de LSD NiMH. Tijd voor een kijkje achter de schermen.
Nee, het gaat hier niet om een geestverruimende versie van de NiMH batterij maar om het Low Self Discharge-type. Dit is het antwoord op de standaard NiMH oplaadbare batterij, die als groot nadeel heeft, dat ie in rust zijn lading snel verliest. Na 24 uur is zo’n 20% verdwenen en na 6 maanden 50%.
De LSD-versie ontlaadt in rust veel langzamer, die heeft na 6 maanden nog zo’n 85-90% en na een jaar meestal nog 75-80% van zijn power over. Handig als je op je eerste trip in het voorjaar in je tent niet wilt ontdekken dat je hoofdlampje in de wintermaanden als een nachtkaars is uitgegaan. Maar ook als je langer op pad gaat en onderweg geen mogelijkheden hebt om op te laden.
Milieu
Niet-oplaadbare Alkaline batterijen kunnen natuurlijk ook, hebben meer capaciteit en houden die ook lang vast. Maar of je daar het milieu een plezier mee doet? De LSD-batterij heeft over het algemeen nog wel een lagere capaciteit dan zijn standaard NiMH-broertje, zo’n 2200 ten opzichte van 2900 mAh. Maar door het iets hogere voltage zal de LSD je elektronica wat langer aan de praat kunnen houden, wat het verschil in capaciteit enigszins compenseert.
Capaciteit
Voordeel van de lagere capaciteit van de LSD is wel, dat hij sneller op te laden is. En da’s mooi als je onderweg op zonne- of fietsenergie bent aangewezen. En LSD’s doen het beter bij lagere temperaturen. Zijn er dan geen nadelen? Natuurlijk, de capaciteit is lager. En omdat ze relatief nieuw zijn, zijn ze duur. O ja, ze vallen iets zwaarder uit. Dus grammenjagers, jullie zijn gewaarschuwd op je volgende trip!
Auteur: Maarten Smit, outdoorliefhebber en verwoed knutselaar.
